Temat sam w sobie rzadko spotykany, natomiast podjęcie jego można uzasadnić chociażby kwestią znaną z kościelnego prawo małżeńskiego KRK (Kościół Rzymsko-Katolicki), tj. kwestią małżeństwa mieszanego. Zwrócimy uwagę na kilka interesujących zagadnień.

Niektóre ze sformułowań w rzeczonym prawie są całkowicie zbieżne z tym, co reguluje KPK KRK. Przykładowo, w Pragmatyce Służbowej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP czytamy, iż istotnymi przymiotami małżeństwa jest jedność oraz nierozerwalność. Aczkolwiek Kościół Ten nie uznaje małżeństwa za sakrament. Wydaje się, iż jakimś rozwiązaniem byłoby zaakcentowanie w takiej sytuacji bardziej trwałości nie zaś nierozerwalności małżeństwa, tak, jak jest to w prawie cywilnym. Podobne stwierdzenie do tego z KPK jest chociażby jeszcze w innym miejscu, w którym mowa jest o nieodwołalnym przymierzu. Nie naszą absolutnie kompetencją jest nawet poddawanie do pewnych zmian, ale takie podejście KEA (Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego) dodatkowo tylko wyjaśnia, dlaczego po rozwodzie cywilnym Członek KEA przy woli zawarcia małżeństwa ze Stroną KRK musi starać się o przeprowadzenie kościelnego procesu o nieważność, bądź o rozwiązanie Swojego małżeńskiego związku wg KPK.

Praktykowana jest również tzw. communio in sacris.

Bardzo ważnym zapisem, godnym naśladowania, jest ten, w którym, z jednej strony, reguluje się zawarcie małżeństwa w innym Kościele dzięki dyspensie, przy której akcentuje się jednakże, iż udzielenia takiej możliwości nie jest równoznaczne z udzieleniem „dyspensy” od obowiązków, jakie nakłada własny Kościół (KEA). W tym kontekście warto też spojrzeć na podejście Członków KEA do przyrzeczeń składanych przez Stronę KRK w przypadku zawierania małżeństw mieszanych.

Inną ciekawą regulacją, też – w pewien sposób – godną powtórzenia, jest ta dotycząca nawiązania ponownej więzi przez małżonków już po rozwodzie cywilnym, w którym to przypadku nie ma jednak mowy o powtórzeniu celebracji zawarcia małżeństwa w Kościele (KEA).

Przywykło się twierdzić, iż prawo kanoniczne KRK jest bardzo restrykcyjne, tymczasem, gdy weźmie się treść niektórych regulacji prawnych w przytaczanej tutaj Pragmatyce, to nie jest tak, iż pewną restrykcyjność daje się zauważyć wyłącznie i tylko na gruncie KPK. Takim jednym z przykładów jest zakaz zawierania małżeństw mieszanych przez Duchownych KEA pod sankcją usunięcia Ich z listy duchownych.

Wg Pragmatyki nie ma możliwości zawarcia związku bez skutków cywilnych, czyli w samym tylko Kościele. Podobny temat, jednak z perspektywy KPK KRK był już przez nas podejmowany.

Zwróciliśmy uwagę na wybrane przepisy z trzech różnych perspektyw: bardziej restrykcyjnych, bądź dających więcej uprawnień, po godne naśladowanie.

Na ten temat m. in. w:

Komentarze Becka, Prawo Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, Komentarz, pod Red. J. Cebuli, Warszawa 2017.