Nie do rzadkości należy sytuacja, kiedy Współmałżonek, bądź nawet Oboje podejmują pierwsze kroki mające na celu wszczęcie kościelnego procesu o nieważność Ich małżeństwa z powodu tzw. oziębłości seksualnej.
Zastanówmy się stąd obecnie: czy jest to faktycznie powód do wejścia na kościelną drogę sądową.
Na początek tzw. garść podstawowych informacji w tym zakresie.
Ogólnie, oziębłość seksualna (hipolibidemia) to zaburzenie popędu seksualnego. To już stawia przed nami zapytanie: na podstawie jakiego tytułu prawnego (na podstawie jakiej prawnej przyczyny) można prowadzić proces – czy na podstawie niezdolności fizycznej (impotencji), czy może niezdolności natury psychicznej? Wydawać by się mogło, iż nic nie stoi na przeszkodzie prowadzenia sprawy małżeńskiej z pierwszego wymienionego tutaj tytułu. Jednak pojawia się pewien problem, gdyż pod tę przeszkodą kryje się niezdolność dokonania seksualnego aktu, zatem prowadzenie procesu w tym kierunku może okazać się błędne, gdyż w przypadku rzeczonego zaburzenia dokonanie jego jest całkiem realne. Wyjściem jest zatem prowadzenie procesu z drugiego tytułu, czyli z niezdolności natury psychicznej.
Już na podstawie dotychczasowej analizy na czoło wysuwa się jeden zasadniczy wniosek. Wniosek, który można zastosować przy wszystkich tytułach prawnych, tj.: to, iż coś „podchodzi” już pod jeden z nich, wcale nie jest równoznaczne z istnieniem tego tytułu, wcale nie oznacza jego zajście.
Tym sposobem przeszliśmy właśnie do szczegółów w obrębie niezdolności psychicznej.
Zgodnie z fachową literaturą: oziębłość seksualna może trwać przez całe życie człowieka, bądź jakiś tylko czas, gdyż może być uwarunkowane – przykładowo – drugą stroną związku, stresem itp. Gdyby więc proces przebiegał z tytułu impotencji, nie byłoby z tym elementem większego problemu, gdyż niezdolność fizyczna w przeciwieństwie do niezdolności psychicznej może być relatywna, czyli właśnie może mieć miejsce wobec już jednego partnera, a nie obejmować każdorazowo drugą stronę związku. Skoro jednak wykluczyliśmy na początku prowadzenie procesu z przeszkody impotencji, a przyporządkowaliśmy ją do tytułu w obrębie kan. 1095 KPK, to pojawia się problem, gdyż niezdolność psychiczna zgodnie z pewnymi prawnymi wymogami musi mieć jednak charakter absolutny. Innymi słowy, winno się wykluczyć uwarunkowanie oziębłości od partnera, a jak to zostało już powiedziane, tak przecież nie jest. Konkluzję z powyżej należałoby stąd powtórzyć: to, iż coś wskazuje na daną prawną przyczynę wcale nie oznacza pozytywnego z niej Wyroku. O pozytywnym Wyroku można mówić wówczas, gdy wszystkie elementy niezdolności psychicznej są spełnione, tj. jej uprzedniość, ciężkość oraz absolutność. A już tylko na podstawie jednego faktu „odrzuciliśmy” zachodzenie absolutnego wymiaru niezdolności, tym samym wskazując na nie udowodnienie nieważności zawiązanego węzła małżeńskiego. Często mamy do czynienia „tylko” z różnicą w temperamentach Współmałżonków, co mylnie jest przez Nich interpretowane jako hipolibidemia, i co w ogóle w tym świetle nie może zakończyć się Wyrokiem pozytywnym. Podobnie jest w sytuacji uwarunkowania oziębłości od pewnych chorób fizycznych czy leków.
Czy jednak rzeczywiście nie ma najmniejszej szansy na zaferowanie takiego Wyroku (tj. Wyroku pozytywnego)? Sprawa wymaga zagłębienia się w nią i stawia warunek w postaci posiadaniach profesjonalnej wiedzy. A jednym z jej elementów jest też taki, iż przyczyny analizowanego zaburzenia są faktycznie różnorodne. Wśród nich można wymieniać, przykładowo: uzależnienie od substancji psychoaktywnych, uzależnienie od pornografii, lęk przed ciążą, dysmorfofobia, depresja. Te i na pewno wiele jeszcze innych przyczyn można śmiało rozpatrywać w kontekście niezdolności psychicznej. A zatem to, iż sama oziębłość w ramach normy kan. 1095 KPK nie stanowi niezdolności, nie oznacza, iż nie jest nią przyczyna ją wywołująca. Tak przedstawiona jednak sytuacja byłaby prosta, a tak niestety nie jest. Gdyż znowu wracamy jakby do punktu wyjścia, i może pojawić się w trakcie procesu ponowny wniosek, iż chociaż faktycznie przyczyną oziębłości jest jeden z powyżej wymienionych czynników, to i on wcale nie musi przesądzać o zakwalifikowaniu go pod prawdziwą postać niezdolności.
Co to wszystko oznacza dla nas? Praktycznie dwa wnioski:
-
każdy problem podniesiony przez Stronę winno się rozważyć w aspekcie – gdy jest to tylko możliwe – wielu tytułów prawnych, na podstawie których może przebiegać kościelny proces małżeński,
-
po drugie, dokonanie wyboru właściwego tytułu wymaga odpowiedzi na pytanie czy jakiś fakt podniesiony przez Stronę spełnia prawne jego wymogi, a gdy tak, to dokładnie który.
Wymaga to z pewnością posiadanie wiedzy prawnej, ale i wyjście poza jej obszar w tą dyscyplinę, w obszarze której tenże fakt jest i będzie dalej rozważany.
Na ten temat:
https://www.infor.pl/prawo/rozwody/rozwod-koscielny/2897820,Niewaznosc-malzenstwa-koscielnego-z-powodu-ozieblosci-seksualnej.html